Nijemac Johannes Kepler počeo je kao Braheov pomoćnik. Brahe je bio jedan od najvećih opažača noćnog neba (predteleskopskog razdoblja). Kepler je nakon Braheove smrti dobro iskoristio dotadašnja saznanja i nastavio se samostalno baviti astronomijom. 1604. godine promatrao supernovu u zviježđu Zmijonosca, ta je zvijezda kasnije dobila ime po njemu - Keplerova zvijezda. Upotrijebio je precizna Braheova promatranja i ustanovio eliptične putanje planeta, te opisao njihova gibanja u svoja tri čuvena zakona.

      1609. godine objavio je prva dva zakona u dijelu Astronomia nova (Nova astronomija), a treći je zakon objavio 1619. godine u djelu Harmonices mundi (Harmonija svijeta).

prvi keplerov zakon

Planeti se oko Sunca gibaju po elipsama, a u jednom od žarišta elipsi nalazi se Sunce.

drugi keplerov zakon

Spojnica planet - Sunce (tzv. radijusvektor) u jednakim vremenima opisuje jednake površine. Kada je planet bliži Suncu, giba se brže. U jednakom intervalu vremena, put ab je veći od puta cd, koji je opet veći od puta ef.

treći keplerov zakon

Kvadrati perioda ophoda (T) planeta odnose se kao kubovi njihovih srednjih udaljenosti (a) od Sunca:

T₁² : T₂² = a₁³ : a₂³

Nikola Maslać, < 1.4.2004.